තවත් එක් සටහනක්(පමණක් නොවේ).....

අපි හැමෝගෙම හිත් තුල තියෙන දෙයක් කියන්න කිව්වොත් මොකක්ද දෙන උත්තරේ?

කට්ටිය නානාප්‍රාකාර උත්තර දෙයි....හැබැයි මගේ උත්තරේ නම් බලාපොරොත්තුව..........

මිනිසා ජීවත් කරනවන දේ මොකක්ද?....ඒකටත් මම දෙන උත්තරේ බලාපොරොත්තුව.......

අපි හැමෝගෙම හිත් තුල හීන තියෙනවා.......හීන ඉබේ හැබෑවෙන්නේ නැති නිසා ඒවා හැබෑ කරගන්න අපි වැඩ කරන්න ඕනේ.....අන්න එතකොට ඒ හීනය නිකම්ම බලාපොරොත්තුවක් බවට පත්වෙනවා......අන්න ඒ බලාපොරොත්තුව තමා අපිව අපේ අරමුණ කරා ගෙනියන්නේ.......

අද...ඒ කියන්නේ 2011/01/31 සිංහල බ්ලොග් අවකාශය උදාර බලාපොරොත්තුවක් පෙර දැරිව අළුත් වැ‍ඩකට අත ගැහුවා....
(දැන්නම් කට්ටිය මං කියන්න යන්නේ මොකක්ද කියලා දන්නවා ඇති....)

කාරි නෑ....මමත් පොඩි විස්තරයක් කරන්නම්කෝ....

මාතලේ පැත්තේ හිටියා අපි වගේම බලාපොරොත්තු තොගයක් පොදි බැඳගත්ත අපේම සහෘදයෙක්.....
ඔහුත් අපි වගේම හොඳ රැකියාවක් කරමින් සුන්දර ජීවිතයක් ගත කරන්න ලස්සන බලාපොරොත්තු ගොඩක් එක්ක ජීවත් වුනා...හොඳ රස්සාවක් කරා....හැබැයි මිතුරනේ බලාපොරොත්තු කියන්නේ අතිශය අලංකාර වීදුරු භාඡනයක්....අනේ මොකක්දෝ පෙර අවාසනාවකට අපේ මේ සහෘදයාගේ ඒ බලාපොරොත්තු නම්වූ වීදුරු භාජනේ අද වෙද්දි කැඩිලා බිඳිලා විසි‍වෙලා ගිහින්.....කාරණේ ගැන මෙතනින් ගිහින් බලාගන්න.....ඉතින් බ්ලොග් අවකාශේ අපේ සහෝදර සහෝදරියන් ඒකමතිකව තීරණය කරා ඒ කැඩිලා ගිය වීදුරු භාජනේ කොටසින් කොටස හරි එකතු කරලා ආපහු ගොඩනගනවා කියලා.....

අපි එකිනෙකා කවදාවත් එකට මුණගැහිලා නැතුව ඇති....හැබැයි ලාංකිකයෝ වෙච්ච අපේ පපු කැවුතු අසරණයන් වෙනුවෙන් හැමදාම උණු වුනා....ඉස්සරහටත් එහෙමමයි......එක අම්මගේ දරුවො නොවුනත් අජීවී ලෝකයක් තුලි අපි හැමෝම එකා වගේ හිතවත් වුනා....ඉතින් සහෝදරයා...හැමෝම දන්න ඉලංදාරියා.....අපි උඹව තනි කරන්නේ නෑ....කොහොමහර උඹට නෑසී ගිය ලෝකය අපි උඹට ආපහු අහන්න සලස්සනවා.....ඒ බලාපොරොත්තුව අපිව වගේම උඹවත් ජීවත් කරවනවා....බයවෙන්න එපා මේ වීදුරුව මොකාටවත් කුඩු කරන්න අපි ඉඩතියන්නේ නෑ......ජීවත්වෙයන්....අපි ඉතුරු ටික බලාගන්නම්.......

~ඉලන්දාරියාගේ දිනය වෙනුවෙනි~

පසු සටහන -

අන්තර්ජාලය තුල සිටින දානපතියනි....හැකි පමණින් අපේ ඉලංදාරියාට පිහිටවෙන්න.....අපේ කර්තව්‍යයට පුළුවන් උපරිම සහය ලබා දෙන්න......