Monday, January 31, 2011

තවත් එක් සටහනක්(පමණක් නොවේ).....

අපි හැමෝගෙම හිත් තුල තියෙන දෙයක් කියන්න කිව්වොත් මොකක්ද දෙන උත්තරේ?

කට්ටිය නානාප්‍රාකාර උත්තර දෙයි....හැබැයි මගේ උත්තරේ නම් බලාපොරොත්තුව..........

මිනිසා ජීවත් කරනවන දේ මොකක්ද?....ඒකටත් මම දෙන උත්තරේ බලාපොරොත්තුව.......

අපි හැමෝගෙම හිත් තුල හීන තියෙනවා.......හීන ඉබේ හැබෑවෙන්නේ නැති නිසා ඒවා හැබෑ කරගන්න අපි වැඩ කරන්න ඕනේ.....අන්න එතකොට ඒ හීනය නිකම්ම බලාපොරොත්තුවක් බවට පත්වෙනවා......අන්න ඒ බලාපොරොත්තුව තමා අපිව අපේ අරමුණ කරා ගෙනියන්නේ.......

අද...ඒ කියන්නේ 2011/01/31 සිංහල බ්ලොග් අවකාශය උදාර බලාපොරොත්තුවක් පෙර දැරිව අළුත් වැ‍ඩකට අත ගැහුවා....
(දැන්නම් කට්ටිය මං කියන්න යන්නේ මොකක්ද කියලා දන්නවා ඇති....)

කාරි නෑ....මමත් පොඩි විස්තරයක් කරන්නම්කෝ....

මාතලේ පැත්තේ හිටියා අපි වගේම බලාපොරොත්තු තොගයක් පොදි බැඳගත්ත අපේම සහෘදයෙක්.....
ඔහුත් අපි වගේම හොඳ රැකියාවක් කරමින් සුන්දර ජීවිතයක් ගත කරන්න ලස්සන බලාපොරොත්තු ගොඩක් එක්ක ජීවත් වුනා...හොඳ රස්සාවක් කරා....හැබැයි මිතුරනේ බලාපොරොත්තු කියන්නේ අතිශය අලංකාර වීදුරු භාඡනයක්....අනේ මොකක්දෝ පෙර අවාසනාවකට අපේ මේ සහෘදයාගේ ඒ බලාපොරොත්තු නම්වූ වීදුරු භාජනේ අද වෙද්දි කැඩිලා බිඳිලා විසි‍වෙලා ගිහින්.....කාරණේ ගැන මෙතනින් ගිහින් බලාගන්න.....ඉතින් බ්ලොග් අවකාශේ අපේ සහෝදර සහෝදරියන් ඒකමතිකව තීරණය කරා ඒ කැඩිලා ගිය වීදුරු භාජනේ කොටසින් කොටස හරි එකතු කරලා ආපහු ගොඩනගනවා කියලා.....

අපි එකිනෙකා කවදාවත් එකට මුණගැහිලා නැතුව ඇති....හැබැයි ලාංකිකයෝ වෙච්ච අපේ පපු කැවුතු අසරණයන් වෙනුවෙන් හැමදාම උණු වුනා....ඉස්සරහටත් එහෙමමයි......එක අම්මගේ දරුවො නොවුනත් අජීවී ලෝකයක් තුලි අපි හැමෝම එකා වගේ හිතවත් වුනා....ඉතින් සහෝදරයා...හැමෝම දන්න ඉලංදාරියා.....අපි උඹව තනි කරන්නේ නෑ....කොහොමහර උඹට නෑසී ගිය ලෝකය අපි උඹට ආපහු අහන්න සලස්සනවා.....ඒ බලාපොරොත්තුව අපිව වගේම උඹවත් ජීවත් කරවනවා....බයවෙන්න එපා මේ වීදුරුව මොකාටවත් කුඩු කරන්න අපි ඉඩතියන්නේ නෑ......ජීවත්වෙයන්....අපි ඉතුරු ටික බලාගන්නම්.......

~ඉලන්දාරියාගේ දිනය වෙනුවෙනි~

පසු සටහන -

අන්තර්ජාලය තුල සිටින දානපතියනි....හැකි පමණින් අපේ ඉලංදාරියාට පිහිටවෙන්න.....අපේ කර්තව්‍යයට පුළුවන් උපරිම සහය ලබා දෙන්න......

Saturday, January 29, 2011

අළුත් අවුරුද්ද....




සුභ අළුත් අවුරුද්දක් වේවා!

මං හිතන්නේ කට්ටියට පරක්කු වෙලාම අවුරුදු සුභ පැතුම ලැබෙන්නේ මකුළුවගෙන්....කාරි නෑ ඔන්න කට්ටියම භාර ගන්න....2010/12/31 ප.ව11.59.59ට (මහ රෑ) එව්වේ නැති වුණාට හෘදයාංගමව තමා මකුළුවා මේ සුභපැතුම පතන්නේ....

පුරුදු පරිදි මේ පාරත් රෑ 12ට කෙටි පණිවිඩ මගින් අළුත් අවුරුදු සුභ පැතුම් ගො‍ඩක් මකුළුට ආවා....විද්‍යුත් තැපෑලෙනුත් සුභ පැතුම් ආවා.....ඊට අමතරව සාමාන්‍ය තැපෑලෙනුත් සුභ පැතුම් පත් ආවා.(ඒව නම් ආවෙ ඉතින් දවස් දෙක තුනක් පරක්කු වෙලා....)කොහොමවුනත් සෑහෙන සුභ පැතුම් ප්‍රමාණයක් මකුළුවට ආවා....

මේ ඔක්කෝම අතරෙ වෙනස්ම ආකාරෙකට අළුත් අවුරුදු සුභපැතුම් වගේකුත් මකුළුට ලැබුණා.ඒවාගෙන් දෙක තුනක් තමා ඔය උඩින් පෙන්නලා තියෙන්නේ.යාළුවො සෑහෙන ප්‍රමාණයක් මකුළුවාව අළුත් අවුරුද්ද වෙනුවෙන් පින්තූර වලට අමුණලා.......

මා(ර්)ක් සකර්බර්ග් මූණුපොත(සිංහලෙන් කියනවා Facebook) හැදුවේ අන්තර්ජාලය තුල සමාජයීය වටපිටාවක් ඇති කරන්න....හැබැයි ඒ සමාජයීය වටපිටාව තුල සුභ පැතුමක් කියනදේ පින්තූරෙකින් දෙන්න පුළුවන්ද?මම කියන්නේ මේකයි අපිට සුභ පැතුම් පතක් ලැබෙන කොට අමුතුම හැඟීමක් පහල වෙනවා.උදාහරණයක් විදියට අම්ම,අප්පච්චි කෙනෙකුට පුතා/දුව ගැන ආදරයක්("අනේ මේ දරුවට මාව මතක් වෙලා" වගේ හැඟිමක්.),යාළුවෙක්ට නම් ("අඩේ!මෙන්න මූ කාඩ් එකක් එවලා.කාලයක් ගියත් අපිව අමතක වෙලා නෑ" ) යාළුකම ගැන ප්‍රසන්න හැඟීමක්,පෙම්වතුන්ට නම් ඒ දෙන්නා ගැන ආදරයක්,ඔය වගේ නානාප්‍රාකාර හැඟිම් අළුත් අවුරුදු සුභ පැතුම් පතක් එක්ක අපිට දැනෙනවා....
හැබැයි අර විදිහේ පින්තූරෙකින් ඒ දේ වෙනවද?මට නම් ඒක තවත් එක පින්තූරයක් විතරයි.......අද බැලුවා හෙට වෙද්ද අමතකයි....හැබැයි මට මීට අවුරුදු ගානකට කලින් එව්ව සුභ පැතුම් පත් අදටත් සුරක්ෂිතව තියෙනවා....මොකද ඒ හැම සුභ පැතුමකම මිත්‍රත්වය,ආදරය,ආශිර්වාදය,එකමුතුකම,සුන්දර මතකයන් වගේ ගොඩක් දේවල් තැන්පත් වෙලා තියෙනවා.....

2011ට කමක් නෑ....2012ට නම් මේ පින්තූර ඇමිනීම කරන්න එපා....කාර්යබහුල වුනත් අකුරු දෙකක් කුරුටු ගාලා විද්‍යුත් තැපෑලෙන් හරි කමක් නෑ සුභ පැතුමක් යවන්න.එකිනෙකා ගැන හැඟීම් දැනීම් ඇතිවෙන්නේ එතකොට.........