Sunday, September 25, 2011

මම සහ මගේ ඇස් දෙක

ආයුබෝවන් කට්ටියටම.......
මකුළුදැල වියන්න බැරි වුනා සෑහෙන කාලෙකින්....දන්නේ නැද්ද.....ඉතින් ඔය නානාප්‍රාකාර වැඩ රාජකාරි තොගයකින් මගේ දවස් පිරිලා....හුස්ම ගන්නවත් ඉඩක් නෑ.....
වහලා දාලා තිබ්බ විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතිය ආපහු විවෘත කරලා(දිගටම එසේම පවතීවා.)ව
විවෘත කරපු ගමන් තිබ්බා හතර වෙනි සමාසිකයේ අවසාන විභාගය.
මගෙ අම්මේ...ඒ වගේ විභාගෙකට නම් මම කවදාවත් ලියලා නෑ...හි හි....පේපර් හරිම සුන්දරයි?මතක් කරන්න කැමති හින්දා ඒක පස්සේ කතා කරමු.
ඊට පස්සේ ඉතින් අපේ අළුත් අධ්‍යයන වර්ෂය ආරම්භ කරා.දැන් අපි තුන්වෙනි අවුරුද්දේ.
ඔය අතරේ මමත් අපේ රේඩියෝවට සැට් උනා.....මගේ හොඳම බස් මිත්‍රයා වෙච්ච සිහින මාර්ගයෙන්.බුකි‍යේ කාලය අඩු කරලා බස් පදින්ට ගියා.දැන් බුකියට යන්නේ පූල් ගහන්නයි...සිටි විලේ සෙල්ලම් කරන්නයි විතරයි වගේ.බස් පැදිල්ල බුකියට වඩා මරු මොකද ඉගන ගන්න ගොඩක් දේවල් තියෙනවා.අඳුර ගන්න හරි සුන්දර සෙට් එකක් ඉන්නවා.
රේඩියෝවේ වැඩ හින්දා සමහර වෙලාවට නිදා ගන්න කොට රෑ 12යි 1යි....(මගේ කාල කළමණාකරණය හරි හොඳයිනේ....හි හි...)
ඔන්න ඔය වගේ වැඩ හින්දා මකුළු දැල වියන්න වෙලාවක් නෑ.
සාමාන්‍යයෙන් වැඩි කාලයක් බ්ලොග් ලියපු නැති කෙනෙක් ආපහු ලියද්දී කියන දේ තමා "බ්ලොගේ මකුළු දැල් කඩලා දාලා වැඩ පටන් ගත්තා" කියන එක....ඒත් ඉතින් මකුළු දැලේ මකුළු දැල් කඩන්න පුළුවනෑයි....හි හි....ඕන බලමු‍කෝ ඒකෙත් හැටි නේ.....

===============================================================

අද කතාව ටිකක් වෙනස්...සාමාන්‍යයෙන් අපි විවිධාකාර අනතුරු වලට මූහුණපානවානේ.සමහර වෙලාවට හදිසි අනතුරු...සමහර ඒවා අපේ නොසැලකිල්ලෙන්.....සමහර ඒවා අනිත් අයගේ නොසැලකිල්ලෙන්......
කොහොම හරි මෙහෙම අනතුරු වෙද්දී අපේ සමහර ශරීර අංග වැඩි වශයෙන් අනතුරු වලට ලක්වීමේ සම්භාවිතාවය වැඩි.උදාහරණ විදියට සමහරු නිතරම අත් කකුල් තුවාල කරගන්නවා.තවත් අයගේ හිසට අනතුරු සිදුවීම වැඩි
.ඔය බජාර් අයියලගේ එහෙම නම් දත් සැට් එක ගැන කියන්න දෙයක් නැනේ.(හැබැයි අබේපාල මාමා හමුවට ගියත් දත් සැට් එක ඉවරයි....හි හි......)

ඔය වගේ මං තුමා ගොඩක් වෙලාවට අනතුරු වලට මුහුණ දෙන්නේ ඇස් දෙක කේන්ද්‍ර කර‍ගෙන.දැනට නූලෙන් බේරිච්චි අවස්ථා 4යි.පොඩ්ඩක් එහා මෙහා වුනා නම් මගේ ඇස් දෙකම අද වෙද්දී නෑ.

ඇස් දෙකට පළවෙනි අනතුර උනේ මම හය වසරේ ඉන්න කොට.
අපේ කාමරේ දොර වහන්න තියෙන්නේ අර කම්බි මුද්දට දාන කොක්ක.ඔය මුද්ද සෙට් කරලා තියෙන්නේ දොර උළුවස්සට.මම දවසක් තදියමට දුවගෙන එද්දී දොර රෙද්දේ පැටලිලි ගිහින් හැප්පිච්චි උළු වස්සේ.ඔළුව වටේට කැරකෙන්න ඕන හැම එකම කැරකෙනවා වගේ දැනෙද්දී දකුණු පැත්තේ ඇහැ ළඟින් මාර සනීපයක් දැනෙන්න ගත්තා.එහෙමම ගිහින් ඇඳේ හාන්සි උනා.ඔළුවට අයිස් කැට ටිකක් තියාගෙන.මගේ වාසනාවට චූටි අයියා දොස්තර වෙන්ට ඉගන ගන්නවා.(මතක හැටියට පොර හිටියේ අන්තිම අවුරුද්දේ)මිනිහා ඉතින් ආපු ගමන් ටෝච් එකක් අරගෙන ඇහේ පෙනීම පරික්ෂා කරලා අවුලක් නෑ කිව්වා.තව මිලිමීටර දෙකක් තුනක් එහාට උනා නම් ඇහැ ඉවරයි කියලා පොඩි දේශනේකුත් දීලා ගියා.

ඊට පස්සේ අනතුර වුනේ මම 12 වසරේ ඉන්න කොට.ඒ වම් ඇහැට.
මම රෙදි ටික හෝදන්න වොශින් මැශින් එක තියෙන කාමරේට ගියා.ඔය කාමරේ හරහට පොඩි රෙදි වැලක් වගේ එකක් බැඳලා තිබ්බා කම්බියකින්.කාමරේ දොරේ රෙපෙයාර් එකකට ඔය රෙදි වැල එක කොනකින් ගලවලා.ඒකොන පොඩි කොක්කක් වගේ නැමිලා.මම රෙදි ටික මැශින් එකට දාලා හැරුණා විතර අර කම්බි කොන කොයි ලෝකේ ඉඳලද මන්දා මගේ ඇහැ අස්සට වැටුනා.දඟලන්න ගියොත් ඇහැ හිල් වෙනවා.මට ඉතින් ඕවවා කල්පනා වෙනවයැ ඔය වෙලාවට.එක පාරට ඔළුව ගැස්සුනා.එතකොට අර වැටිච්ච කොක්ක තවත් ඇහැ අස්සේ පැටලුනා.දෙවෙනි පාරටත් ඔළුව ගැස්සෙද්දී ඒක එකපාරට ඇහෙන් ගැලවිලා ආවා.මොන මගුලකටවත් බය නැති මම එදා නම් බය උනා.පුරුදු විදියටම අයියට කියලා ඇහේ පෙනීම බලවා ගත්තා.‍එදා නම් නූලෙන් නෙමේ කෙස් ගහෙන් බේරිලා තිබ්බේ.පොඩ්ඩක් එහා මෙහා උනා නම් ඇහේ කාචයම හිල් කරගෙන යනවා අර කම්බිය.

තුන්වෙනි අනතුර වෙද්දී මම කැම්පස් එකේ දෙවෙනි අවුරුද්දේ.ඒ අනතුරට මූණ දුන්නෙත් මගේ වම් ඇහැ.අපේ ගෙදර දානයක් දෙන්න කටයුතු සූදානම් කරනවා.හවස් වෙද්දී පාර පැත්තට බල්බ් එකක් දාන්න ඕන හින්දා අප්පච්චි කියපි "අන්න වයර් තියෙනවා.බල්බ් දෙකක් තුනක් දාන්න ලෑස්ති කරන්න" කියලා.මමත් ඉතින් වයර් ටික අමුණලා ප්‍රධාන පාරේ ඉඳලා ගෙදර ළඟට එනකම් වයර් අදිනවා.ඔහොම ඇවිත් ගෙදර ළඟින්ම තියෙන කොහොඹ ගහ මැදින් වයර් එක ගන්න ගහට නැග්ගා.(මේ කාලෙදි කොහොඹ ගස්වල කොළ හැලෙන කාලේ.කෝටු විතරයි ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ ගහේ.)ගහට නැගලා වයර් එකත් අරගෙන පැටලුම් ලෙහලා හරියට සෙට් කරලා බහින්න හැදුවා විතරයි.කොහේදෝ පැටලිලා තිබ්බ අත්තක් ඇවිත් කෙලින්ම වැදුනා ඇහැ හරහා.අම්මේ මාර සනීපයි.ඇහැ එකපාර පේන්නේ නැතුව ගියා.දැන් මම ගහ උඩ.කොහොම හරි තනි ඇහෙන් බැස්සා.බැහැපු ගමන් ගිහින් හොඳට ඇහැ හෝදාගත්තා.ඊට පස්සේ යන්නතම් පේන්න ගත්තා.පස්සේ දවසේ ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනෙහින් බැලුවාම සුදු ඉංගිරියාවේ හොඳට හීරිච්ච ලකුණක් තියෙනවලු.ඇහේ කාචය නූලෙන් බේරිලා........

හතරෙවෙනි සහ මේ දක්වා අවසාන අනතුර සිද්ධ වුනේ මගේ දකුණු ඇහැට.පහුගියා දවක මම කොළඹ ගිහින් එන ගමන් කෝච්චියෙදි මම ඔළුවේ දාගෙන හිටපු කැප් ‍එක ගලවන්න ගියා.කැප් එක ගලවලා ඔළුවෙන් ගන්නවත් එක්කම සුළැඟිල්ල ගිහින් ඇහේ.ඇඟිල්ලක ඇනුනනට නම් මොකුත් වෙන්නෑ.හැබැයි එදා ඇඟිල්ලේ නියපොත්ත ටිකක් දිගට තිබ්බා.පස්සේ ගෙදර ඇවිල්ලා බලද්දී.කලින් කේස් එකේ වගේමයි.කැළල හිටලා තියෙනවා.ඇහේ කණිනිකාව බේරිලා.

අනේ මන්දා ....එක අතකට මම වාසනාවන්තයි.තාම ඇස්දෙකට මොකුත් වුනේ නැති හින්දා.හැබැයි අනික් අතට ඇස් දෙක සෑහෙන්න පරිස්සම් කරගන්න වෙනවා.මෙහෙම දේවල් වෙද්දී දවසක පොට්ට වෙන්න උනත් අනතුරක් වෙන්න බැරි නෑනේ.... o.O