මම ලිව්වා....ලියන්න හිතුණ හැමදේම ලිව්වා....කවදාවත් දැකලා නැති සහෝදර සහෝදරියන් පිරිසක් අදහස් දැක්වූවා....මාව ලියන්න පෙළඹෙව්වා...ඉතින් මම තවත තවත් ලිව්වා....නමුත් එක දවසකදී මගේ සමීපතයෝ පිරිසක් මාව අඳුර ගත්තා....ඒ බ්ලොග් අවකාශයේ අය නෙමේ...හැබෑ ලෝකේ එදිනෙදා දකින අය....ඒ මගේ අතින් ඔවුන් පිළිබඳ වැරදි අදහසක් පාඨකයන් අතර ඇතිවෙන පරිදි ලියූ සටහනක් හේතුවෙන්.....ඉතින් ඔවුන්ගේ අදහස් ඉදිරියේ, මං ලියනවද නැද්ද කියන දේ පිළිබඳ මං දෙපාරක් හිතුවා....මුලින් තීරණය කලේ නොලියා ඉන්න...නමුත් මේක කියවන අය....ඒ අයට අඩුවක් දැනෙයිද?ඒක කියන්න බෑ....මොකද මං ඇරුණම තවත ගොඩක් බ්ලොග් ලියන ඈයෝ ඉන්නවනේ...මං නිකම්ම නිකම් අංශුවක් විතරයි....
නමුත්........
පෙරේදා දවසක සඳරූ සහෝදරයා මගේ අවසාන ලිපියේ අදහසක් පළ කරලා තිබ්බා.."මොනවා හරි ලියපන් මචං" කියලා.....ඒ කියන්නේ මං ලියන තුරු කවුරු හරි කෙනෙක් බලා ගෙන ඉන්නවා.....ඉතින් මං ආපහු ලියන්න තීරණය කරා...
ඉතින් ආයෙමත් මකුළුවා විසින් දැල වියන්න පටන් ගනියි.......හැමෝම බලන්න....කියවන්න....අදහසක් දෙකක් පළ කරන්න....
අවසාන වශයෙන් මාව දැනට හඳුනාගෙන තියෙන යාළුවන්ගෙන් මම පොඩිදෙයක් ඉල්ලා සිටින්න ඕනේ.
යාළුවනේ,වෙච්ච දේට මම ඔයාලගෙන් ප්රසිද්ධියේ සමාව ඉල්ලුවා.ඉතින් මෙතනදීත් මම ආයේ පාරක් කියන්නේ "මට සමාවෙන්න".....
මගේ පාඨක පිරිසට මම මේ කියන්නේ.....ප්රමාද වීම පිළිබඳවත් මට සමාවෙන්න ඕනේ........
